Ash Delsael (22): “Je hebt geen label nodig als je zelf gelukkig bent”

Uit de enquête blijkt dat 70% van de West-Vlaamse studenten non-binaire mensen accepteert. Student Ash Delsael (22) is positief verrast met dat resultaat. Die uit zichzelf als non-binair en panseksueel. Volgens hen is het een begrip dat leeft binnen hun generatie, maar is er daarbuiten nog veel onwetendheid. Wat betekent non-binariteit? En hoe ervaart Ash dat?

Een non-binair persoon wil zeggen dat een persoon zich niet wil vastbinden aan het hokjesdenken. Ze voelen zich niet specifiek een man of een vrouw. Ash Delsael uit zich als non-binair. Die vindt dat geen van de hokjes past bij wie hun is. “Ik loop al een zevental jaar rond met het gevoel dat ik mij noch volledig man, noch volledig vrouw voel. Om met dat gevoel naar buiten te komen, blijft lastig. Ergens zat het al in mijn hoofd dat de maatschappij daar niet goed op ging reageren. Dat kwam ook doordat het nog niet genoeg gekend was. Ook vandaag hangt er nog te veel taboe rond. Naast mijn visuele beperking, heb ik het gevoel dat er nu nog iets bij komt waar negatieve reacties op kunnen komen. Daarnaast ben ik ook panseksueel. Dat betekent dat ik op personen verliefd wordt ongeacht hun gender.”

Bij hun vrienden is Ash Delsael al een tweetal jaar uit de kast. Hun heeft het een jaar geleden aan hun familie verteld en in mei 2022 liet die het weten met een officieel bericht via sociale media. Toch heeft hun omgeving het moeilijk om zich aan te passen. Die kreeg vaak te horen dat het een fase zou zijn. “In juni heb ik officieel mijn naam laten veranderen, maar mijn naaste omgeving gebruikt nog altijd mijn oude naam. Toch bestaat die in mijn ogen niet meer. Mijn familie is bijvoorbeeld niet zo ondersteunend, dat zorgt er ook voor dat ik steeds meer afstand neemt van hen. Dat is niet gemakkelijk, want je ziet dan veel leeftijdsgenoten die wel een goede band hebben met hun familie. Dat vind ik wel confronterend.”

Maar door hun geaardheid en gender heeft die ook nieuwe mensen leren kennen via bijvoorbeeld T-Jong, een jeugdbeweging van Wel Jong. Bij die organisatie kunnen transjongeren terechtkunnen vanaf 8 tot en met 30 jaar om hen een veilige plek te geven waar ze zich ook kunnen amuseren. Iedereen die zich niet in hokjes man-vrouw thuis voelt, is welkom. “Ik heb ook vrienden die ik voor mijn coming-out al had leren kennen. Voor hen ben ik nog steeds dezelfde persoon, maar ik merk dat ze zich soms nog vergissen van naam. Ik probeer dat dan met humor op te lossen, dat is mijn coping mechanisme om er mee om te gaan. Door mijn naam te veranderen op mijn identiteitskaart, voelde het voor mij wel officieel. Ik vind dat ontzettend belangrijk dat ik zie stap zette, omdat het anders door mijn hoofd ging blijven spoken.”

In taal zijn er een paar zaken waarop je kan letten om iemand juist aan te spreken. Zo verkiest Ash voor de voornaamwoorden die/hen. “Als je op me afstapt, mag je me vragen hoe je me het beste aanspreekt. Ik heb dat liever dan dat mensen de verkeerde voornaamwoorden gebruiken. Anders word je toch weer onrechtstreeks in dat hokje geduwd waar je niet bij wil horen. Maar niet iedereen maakt meteen de keuze om andere voornaamwoorden te gebruiken. Je kan ook non-binair zijn en de voornaamwoorden zij/haar of hij/hem gebruiken. Het is waarbij de persoon zich goed bij voelt.”

Weg met de hokjes

Ash hoopt dat er in de toekomst meer begrip komt voor mensen die niet in de hokjes passen. “Zolang dat er een groot taboe op blijft rusten, zie ik niet meteen verbetering. Er is vooral nog veel onwetendheid naast de jonge generatie. Ik vind ook dat het begrip het ‘uit-de-kast-komen’ er eigenlijk niet zou moeten zijn. Als je nu trans bent, of een vrouw/man wil zijn of om het even wat: zolang iedereen maar zichzelf kan zijn. Niemand zou zich moeten verantwoorden voor zijn geaardheid of seksualiteit.”

In 2019 heeft het Grondwettelijk Hof bekend gemaakt dat er een oplossing moet komen voor diegenen die niet willen geassocieerd worden met een man of vrouw. Voor Ash zou het geslacht op de identiteitskaart mogen verdwijnen, maar het voor anderen is dat juist heel belangrijk is. “Transgenders leggen een lange weg af om hun doel te bereiken. Voor hen voelt het juist als een overwinning om hun geslacht te kunnen wijzigen naar het omgekeerde van het geboortegeslacht. Maar persoonlijk zou ik blij zijn met andere optie buiten M en V. Of blanco zou ook al helpen. Het blijft confronterend om je geboortegeslacht te moeten invullen. Vooral in de medische sector ligt dat nog moeilijk. Ze spreken je aan met mevrouw Delsael en het nu eenmaal een feit dat een vrouwenlichaam anders is dan een mannelijk lichaam. Die informatie hebben ze nodig om de juiste behandeling te kunnen toepassen.”

“Of ik nu gelukkiger ben? Ik ben zeker wel gelukkig met mijn nieuwe voornaam die ik voor mezelf gekozen heb. Er zijn vooral veel externe factoren die mij ongelukkig maken, want mijn omgeving maakt het momenteel erg zwaar om het allemaal te blijven dragen. Maar verstop je niet en lig niet wakker van wat andere mensen denken. Je hebt geen label nodig als je zelf gelukkig bent.”

(In samenwerking met De Krant van West-Vlaanderen)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *