26 jaar geleden verhuisde de Nederlandse Jolanda Kause naar Beveren-Leie. Daar woont ze met haar man en dochter. Toch brengt ze de meeste tijd van haar leven door in India. Sinds 2019 vertrekt ze telkens voor vier maanden naar daar om dan daarna twee maanden in België te verblijven.
“Ik ben spiritueel ingesteld en daardoor kwam ik erachter dat ik in een vorig leven in India heb gewoond. Dat zal mijn connectie met India versterkt hebben. Ik geloof niet in een bepaalde god. Het is voor mij meer een energie of bron die je leven vormgeeft. Die spiritualiteit zit ook verweven in het leven in India. In België hebben we wel gebedshuizen en gemeenschappen, maar daar zit het in kleine dingen zoals Indiërs die hun winkeltje in de ochtend zegenen met wierook of die een bad nemen in de Ganges rivier.”
“Door een documentaire over de Ganges is die rivier in mijn hoofd blijven hangen. Precies of die documentaire mij naar daar riep. Ik móést gaan. Tijdens mijn eerste reis in 2019 ben ik meteen naar die rivier getrokken. Daar heb ik de eerste drie dagen alleen maar gezeten én gehuild. Het leek of ik alles meegaf aan de rivier. Er heerste meteen een gevoel van ‘ik ben hier thuis’.”
“In India leven mensen vanuit hun hart, en hier leven ze vanuit hun mind. Daar worden bijvoorbeeld ouderen mee opgenomen in het huis. Ik zou dat zelf niet moeten weten om met de hele familie samen te leven (lacht). Maar ik hou van de Indiase mentaliteit en ik wil daar graag mijn steentje bijdragen met de niet-gouvernementele organisatie ‘Light of Kindness’. Wij voeren we een straathonden en bieden we ze medische zorg aan. ‘s Middags geef ik bijlessen aan kinderen om ze voor te bereiden op het grote examen, zodat ze een betere vervolgopleiding kunnen krijgen. Een derde langetermijnproject is dat we meerdere centra willen opzetten om vrouwen hun zelfvertrouwen te stimuleren. Als ik met die zaken bezig ben dan voel ik me écht gelukkig.”
“Soms ben ik me bewust bij elke stap die ik in dat land zet. Ik voel me bijna volmaakt gelukkig. Waarom zeg ik bijna volmaakt? Omdat ik daar mijn familie niet bij me heb. Dat maakt het soms moeilijk. Ik heb altijd het gevoel dat ik moet kiezen. Als ik in India ben, dan mis ik mijn familie en dieren hier. Als ik hier ben, dan mis ik mijn vrienden daar.”
“Familie is heel belangrijk voor mij. Na mijn eerste scheiding had ik mijn hart gesloten. De scheiding was een heel harde klap. Ik was hard aan hem gehecht. Ik had me hard gesloten. Maar toen kwam mijn huidig man in mijn leven en heeft het weer geopend. Hij heeft me laten zien wat echte liefde is. Mijn eerste man hield zich niet alleen aan onze relatie en flirtte ook met andere vrouwen. Mijn huidige man is een heel ander persoon, heel trouw en principieel. Hij steunt me in alles ondanks het moeilijk is als ik zolang weg ben naar India.”
Diep in mijn hart altijd in India willen blijven. Ik heb niet echt meer een connectie met het leven hier. Het is mijn familie dat me nog naar hier trekt.”
(In samenwerking met De Krant van West-Vlaanderen)