Een jaar later staan ze opnieuw in de Brielpoort: Clouseau met hun veertiende Nederlandstalige studioalbum ‘Jonge Wolven’. Ze hebben door heel Nederland en Vlaanderen getrokken, én ook Deinze mag niet ontbreken op die lijst.
In 1984 deed Clouseau al alle meisjesharten sneller slaan; zoveel jaren later slaan diezelfde harten nog steeds even snel. De tienermeisjes zijn nu volwassen geworden en brengen hun kinderen mee naar hun idool. Maar ook Clouseau is gegroeid, op muzikaal vlak dan. Hun nieuwe plaat heeft een volwassen uitstraling, maar wel met dat tikkeltje ondeugendheid van vroeger. We kennen ze in verschillende transformaties, maar hun corebusiness blijft aanslaan bij het publiek: passie voor het Nederlands met de karaktervolle stem van Koen en muzikaliteit van Kris. Samen met zeven andere muzikanten spelen ze het dak van de Brielpoort eraf.
Met de woorden “We spelen alles vanavond” start hij het optreden. Dat mag je gerust letterlijk nemen. De show legt de focus vooral op het nieuwe album ‘Jonge Wolven’ en dus wegen die recentere songs zwaarder door. Openen doet de groep met dé binnenkomer “Vonken & Vuur”. Iedereen is meteen los en ook met de drie recentere nummers die volgen, zijn de fans niet tegen te houden. Het concert is ideaal uitgebalanceerd: de nieuwere songs van ‘Jonge Wolven’ wisselen af met klassiekers zoals dus “Vonken & Vuur”, maar ook “Nobelprijs”, “Anne” en ook hun allereerste nummer “Brandweer” mogen niet ontbreken. Daarnaast volgen de uptempo en trage nummers elkaar evenwichtig op.
“Een valse noot is toegestaan”, zingt Koen Wauters tijdens het nummer “En Dans”. Maar die valse noten blijven uit, zelf een hoge uithaal tijdens “Dansen” is foutloos. Waar ook zeker aandacht aan mag gegeven worden, zijn de blazers. Zij komen impressionant uit de hoek tijdens hun solo’s, maar ze zorgen ook voor een extra laag sfeer naast de gebruikelijke instrumenten. Ook mogen we Kris Wouters niet vergeten. De ‘autodidact’, noemde Koen hem, leerde zichzelf piano aan en doorheen het concert wisselt hij zijn gitaar af en toe in voor de toetsen. Maar de broers Wauters zijn ervan overtuigd dat hun muzikanten beter zijn dan zichzelf: “We hebben de beste band van België.”
Naast alle dansbare nummers, springt “Daar Gaat Ze” eruit door de intieme setting dat er rond wordt gecreëerd. Alleen Koen en Kris Wauters staan nog op het podium met elk een spot op hen gericht. Onder pianobegeleiding van Kris hoor je de breekbare stem van Koen. Sober én fragiel. Ook zijn heel wat spots op de zaal gericht die de wiegende mensen meenemen in het verhaal. Wanneer de woorden “Loop naar de maan” weerklinken in de Brielpoort, voel je de emoties bij het publiek loskomen.
Ruim twee uur geven de mannen het beste van zichzelf. Met drie bisnummers lijkt de avond tot een einde te komen met een magisch afscheid: honderden gsmlampjes gingen de lucht in tijdens “Domino”. Maar… “Het winteruur komt er toch aan, dus het kot is van ons!”, kondigt Koen Wauters aan. Dus besluiten ze samen er nog drie nummer aan toe te voegen. Ze eindigen uiteindelijk met “Dansen”. Zo sluiten ze toch af op de klassieke wijze met een nummer om voluit mee te bewegen.
De ‘Jonge Wolven’ slagen erin om hun fans mee te nemen van hun beginjaren naar hun nieuwe volwassen tijdperk. Een goed uitgebalanceerd concert, met niet te veel extra opties.
Setlist: Vonken & Vuur – Alles Wat Samen Doen – Vage Herinnering – Tweesprong – Nobelprijs – Stil – De Perfectie – Tijdmachine – California – Eén Keer In Een Leven – Daar Gaat Ze – Altijd Heb Ik Je Lief – Vogel Voor De Kat – Zin Om Te Bewegen – Anne – Brandweer – Zij Is Mijn Waarheid – Oogcontact – Nu Gaat Het Gebeuren – Louise – Vanbinnen – Het Einde Is Nabij – De Tegenpartij / Bis: Zij Is Van Mij – En Dans – Domino (+ Ik, Jij, Hij Of Zij – Geef Het Op – Dansen)
(In opdracht van musiczine.net)